[MIKRO-RECENZJA]
"Trauma" 2019, reż. Brad Anderson
Obejrzeliśmy "Fractured", czyli "Trauma" od Netflixa i muszę przyznać, że jeżeli lubicie kino nieco zakręcone pod względem fabularnym i o gęstej, niejednoznacznej atmosferze, to warto po ten film sięgnąć. Niestety ma ono w soie dużo wad.
Największym minusem, który z założenia miał być... największą siłą produkcji z Samem Worthingtonem (chyba jego najlepsza rola jaką widziałem), był twist fabularny, który... przewidziałem od samego początku (Klacz mi świadkową!). Trzeba oddać jednak, że twórcy co chwila kluczyli i wyprowadzali widza na manowce. Robili to w całkiem udany sposób, zasiewając nieustanne wątpliwości, ale uczucie rozczarowania na koniec pozostało. Dobrą robotę wykonali tu operator i zdjęciowiec - ujęcia jadących samochodów w polu i rozmyte kadry robią wrażenie. Oklaski należą się jednak przede wszystkim do twórcy muzyki, która idealnie wpisuje się w nieco rozchwiany emocjonalnie, rozbity świat przedstawiony filmu. Brakowało mi jednak wyrazistych, mocnych postaci drugoplanowych.
Całość jawi się jako miłe zaskoczenie, nie wychodzące jednak poza ramy przyzwoitego filmu. Ale ta przewidywalność, o tytule już nie wspominając... Obniżają ocenę
Obejrzeliśmy "Fractured", czyli "Trauma" od Netflixa i muszę przyznać, że jeżeli lubicie kino nieco zakręcone pod względem fabularnym i o gęstej, niejednoznacznej atmosferze, to warto po ten film sięgnąć. Niestety ma ono w soie dużo wad.
Największym minusem, który z założenia miał być... największą siłą produkcji z Samem Worthingtonem (chyba jego najlepsza rola jaką widziałem), był twist fabularny, który... przewidziałem od samego początku (Klacz mi świadkową!). Trzeba oddać jednak, że twórcy co chwila kluczyli i wyprowadzali widza na manowce. Robili to w całkiem udany sposób, zasiewając nieustanne wątpliwości, ale uczucie rozczarowania na koniec pozostało. Dobrą robotę wykonali tu operator i zdjęciowiec - ujęcia jadących samochodów w polu i rozmyte kadry robią wrażenie. Oklaski należą się jednak przede wszystkim do twórcy muzyki, która idealnie wpisuje się w nieco rozchwiany emocjonalnie, rozbity świat przedstawiony filmu. Brakowało mi jednak wyrazistych, mocnych postaci drugoplanowych.
Całość jawi się jako miłe zaskoczenie, nie wychodzące jednak poza ramy przyzwoitego filmu. Ale ta przewidywalność, o tytule już nie wspominając... Obniżają ocenę
Końska ocena: 6,5/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz